ARVES organiseert jaarlijks een oploskampioenschap.

Martin van Essen is de 16e (nieuwe) oploskampioen 2011.

Links Martin van Essen, rechts Harm Benak.

door René Olthof

Zelden was de ARVES-oploswedstrijd zo spannend als afgelopen weekeinde in Nunspeet.

Meer dan de helft van het twaalfkoppige deelnemersveld zat binnen een paar punten van elkaar.

De zes opgaven van 16 punten (plus 6 bonuspunten voor het juist noemen van de componist) gaven een maximum van 102 punten.

Omdat de winnaar van vorig jaar, de Duitser Michael Pfannkuche, zijn titel niet verdedigde, lag de weg open voor een nieuwe kampioen.

Dat werd uiteindelijk Martin van Essen. Zijn naam stond nog niet eerder op de ARVES-wisselbeker.

Einduitslag:
1. Martin van Essen 75
2. Michel Caillaud (FRA) 70
3. Hans Uitenbroek 69
4/5. Dolf Wissmann, Peter van den Heuvel 68
6/7. René Olthof, Marcel van Herck 66
8. Paul Valois (ENG) 58

9. Harold van der Heijden 50

10. Johan de Boer 42

11. Ed van de Gevel 28

12. Andrey Kalinin (LAT) 26

1951

Achteraf gezien was het recept om te winnen buitengewoon simpel.

Wie ter oefening Sachové Umenie van 1951 had doorgenomen, had de antwoorden van drie van de zes opgaven zonder veel moeite kunnen opschrijven op het formulier.

Wie daarnaast zijn ogen in 1951 ook bij andere schaakbladen open had gehouden (Shakhmaty v SSSR en Svobodne Slovo) had er nog twee aan kunnen toevoegen.

En nummer 6 ­- van S.Berlov uit 1992? Ach, daar scoorde toch niemand een punt op, dus wat maakt het uit.

Ikzelf heb jarenlang gefungeerd als organisator van deze wedstrijd. De reden was even eenvoudig als pijnlijk.

Toen ik de eerste keer meedeed ergens eind jaren ’90, toen werd ik ondanks mijn relatief hoge rating met groot vertoon van macht laatste.

Hekkensluiter. Drager van de rode lantaarn.

Studies oplossen, zo concludeerde ik, was iets wezenlijks anders dan het analyseren van eindspelstellingen (ben ik trouwens ook niet bijster goed in) en ik kon mijn energie zinvoller stoppen in het organiseren van dit evenement dan in deelnemen. Dat heb ik vervolgens ook vele jaren gedaan. Daarna heeft Harm Benak het stokje van mij overgenomen - ik geloof zo’n beetje met dezelfde gedachte in het achterhoofd: als je niet kunt oplossen, kun je beter achter de jurytafel plaatsnemen.

Ambiance

Meteen maar de openingszin van het verslag van de winnaar op het forum van Utrechtschaak citeren: “Ingekaderd in het traditionele weekend van de Nederlandse Bond voor Schaakprobleemvrieden in Nunspeet organiseerde ARVES vandaag haar jaarlijkse oploskampioenschap voor eindspelstudies. Deze formule is een jaar of 5 geleden zo ingesteld en bevalt prima.
Het was erg mooi weer dus in een zonnige ambiance konden we aan de zes studies beginnen, waar we een luttele twee uur voor hadden.”

U voelt ‘m al aankomen - Martin had een wandeling in de bossen van Nunspeet voor ogen en in dat zegenrijke vooruitzicht bleek hij deze ochtend onoverwinnelijk.

De gekende cracks, de twee meervoudige winnaars Marcel van Herck en Dolf Wissmann voorop, klaagden na afloop gezamenlijk dat het voor geen meter liep, dat ze niets gezien hadden en meer van dit soort optimistische praat.

Nou moet je dit soort uitingen veelal met een korreltje zout nemen (de kampioen riep dat vorig jaar ook om het hardst), maar het nerveuze checken meteen na afloop van het eindsignaal maakte duidelijk dat er in ieder geval geen maximale score te noteren viel. Kortom, het zou spannend worden.

Terwijl Harm Benak zich suf corrigeerde begonnen sommigen aan hun boswandeling en waren anderen actief in de buffetkamer.

Na een vruchtbare ledenvergadering, waarin maar liefst drie nieuwe leden het ARVES-bestuur betraden, waaronder Luc Palmans als voorzitter, en een begeesterde voordracht van Harold van der Heijden kreeg onze Harm dan eindelijk het woord om de verlossende woorden uit te spreken.

En wat blijkt: een mirakel heeft zich voltrokken - Olthof is niet laatste geworden!

Sterker nog: als hij tijdens het uur dat hij besteed had aan studie 3 zetten op papier had weten te brengen die punten hadden opgeleverd... het vervolg van deze zin sprak De Grote Leider verstandig genoeg maar niet uit.

Maar gedeeld zesde, samen met super-oplosser Marcel van Herck, daar kun je mee thuiskomen!

Langzamerhand passeerden alle favorieten de revue en toen Michel Caillaud (de vorige dag vóór Dolf Wissmann nog winnaar van het Open Nederlands Oploskampioenschap van de problemisten) zijn zilveren medaille spreekwoordelijk in ontvangst nam, begon het tot de meesten in het publiek door te dringen: Martin had gewonnen - eindelijk!

2e prijs winnaar: Michel Caillaud.

De cybermolen

Thuis trof ik al snel mailtjes van deelnemers aan die de opgaven door de cybermolen gehaald hadden - resultaat: aan vijf van de zes opgaven kleefde minimaal één smetje.

Jammer voor de uitslag en de wedstrijd, voor het evenement maakte het niet zoveel uit.

Het was goed toeven op De Veluwe.

 

Bronswinnaar: Hans Uitenbroek.

Als U zich wilt meten met het dozijn dapperen van Nunspeet hier vindt U de opgaven zoals geselecteerd door Harm.

De grotere en kleinere bedenkingen staan reeds aangegeven tussen de oplossingen.

M. Liburkin 1934

Wit speelt en wint.

Trapsgewijze beweging en

Verkeerde hoekloper.